Lucas de Boer blogt

Rotterdam heeft van de 4 grote steden veruit het meeste groen. In vierkante meters per inwoner dan. Met de kwantiteit zit het dus wel goed en ook als ik met Google Earth boven Rotterdam ga zweven krijg ik die indruk. De kwaliteit is een ander verhaal en in de stadsvisie wordt naar mijn idee impliciet geopperd dat het met de kwantiteit best wat minder mag als de kwaliteit beter wordt. Daar kan ik me - in theorie - in vinden.

Nu de praktijk. In Kralingen-Crooswijk is veel groene buitenruimte: we hebben mooie parken zoals het Park Rozenburg (zie foto hiernaast), Honingen, Nieuwe Plantage, Oude Plantage, Schuttersveld en natuurlijk het Kralingse Bos. Daarnaast is er aan de westkant van de deelgemeente ook sprake van 2 zeer groene begraafplaatsen die niet helemaal openbaar maar wel behoorlijk parkachtig en toegankelijk zijn. Naast deze groene ruimtes hebben we ook nog de singels, de Burg. Oudlaan en andere met groen gelardeerde infrastructuur.

Die groene ruimtes worden voortdurend bedreigd met verstening. Alle (groene) grond is namelijk gemeentegrond en op het moment dat je op zo'n plek iets ontwikkelt is dat letterlijk cashen voor de beheerder van al die gemeentelijke grond, het OBR. Daarmee wordt de afweging of iets groen moet blijven of rood moet worden al snel in het voordeel van rood beslecht, laat staan dat er besloten wordt rood te vervangen voor groen. Dit principe doet de waarde van groene en open ruimte in de stad tekort en ik maak me daar zorgen over. Zouden we niet een breder afwegingskader kunnen bedenken waarin dat groen wèl op waarde wordt geschat? Het lijkt me een uistekende vraag om in het aankomende Rotterdam Groenjaar 2008 te beantwoorden, zodat ook na het Groenjaar de gevolgen van dat jaar duurzaam merkbaar worden in de stad!