Lucas de Boer blogt

Stel: je bent directeur van een grote woningcorporatie. Je hebt een grote maatschappelijke opgave (want veel sociale huurwoningen in delen van de stad waarin fors geïnvesteerd moet worden) en grote ambities om de stad beter en mooier te maken en de mensen die er wonen nieuw perspectief te bieden.
Stel, vanuit dat grote idee start je een bedrijf binnen je corporatie met als doelstelling het aankopen, renoveren en vervolgens exploiteren van een groot zalen- en congrescentrum met hotel.
Stel, dat bedrijf krijgt een begroting mee van 25 miljoen euro. Geld van de corporatie dat je dan dus niet meer uit kunt geven aan andere investeringen in de stad, de wijken waarin je woningen verhuurt, of aan die woningen zelf.
Stel, die 25 miljoen is op, en er blijkt nog niets klaar te zijn om geld mee te gaan verdienen, er moet nog 25 miljoen bij. En nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens, en nog eens. En dan blijk je er nóg niet te zijn. Alles bij elkaar steek je in totaal bijna 200 miljoen in dit bedrijf.
En dan blijkt de waarde van het bedrijf maar een dikke 100 miljoen te zijn. Terwijl er bijna het dubbele in is gestoken.
En dan probeer je nog een laatste lening te krijgen om nog meer geld in het project te kunnen steken. De banken vertrouwen het al lang niet meer, dus die willen eerst een onderpand voor die lening.
En dan stel je voor om 5.000 van die sociale huurwoningen in onderpand aan de bank te geven.
Maar dat is zelfs de minister die toezicht op je houdt te gortig en hij grijpt in.

Stel dat het bovenstaande echt zou gebeuren. Tja, dan concludeer je toch dat je ongehoord roekeloos bent omgesprongen met je geld. Geld bedoeld voor investeringen in woningen in acherstandswijken die dat hard nodig hebben.
Ik denk dat je daar dan consequenties uit zou moeten trekken en terug zou moeten treden als directeur van die woningcorporatie. Hoe nobel je bedoelingen ook zijn geweest en hoe vooruitstrevend je al die jaren als corporatiedirecteur ook hebt gewerkt aan het uivoeren van je taken. Je geloofwaardigheid en gezag is er dan gewoon niet meer. En dan kun je je werk niet meer goed doen. Je berokkent je bedrijf dan schade. Dat moet je niet willen.

Gisteren hebben we met onze nieuwe burgemeester Ahmed Aboutaleb de deelgemeente doorgefietst en daarbij gesproken met tal van bewoners en ondernemers. De start was een lunch in het tijdelijke onderkomen van Havenzicht aan de Willem Ruyslaan. Omwonenden schoven daarbij aan en legden uit dat het huidige tijdelijke onderkomen (totdat nieuwbouw aan de overzijde vd straat gereed is) opvallend probleemloos functioneert in de wijk.
Vervolgens door naar het Kralingse Bos, waar we enkele vrijwilligers die onder leiding van gemeentewerken dagelijks bezig zijn om het bos in topconditie te houden ons hebben rondgeleid.
Dan via de 'bouwput' Nieuw-Crooswijk naar het Schuttersveld voor een kennismaking met de deelnemers aan het project 'ma leert fietsen'. Via de Rakstraat door naar de Crooswijkseweg, waar we een hele goeie espresso dronken en lekker schepijs aten bij een goeie nieuwe ondernemer. Supermarkt Ali Baba bleek de halal-worst te verkopen waarmee de burgemeester zijn kinderen heeft grootgebracht en bij een verkorte wijkschouw in Struisenburg bleek ook de burgemeester zijn bedenkingen te hebben bij een eventuele her-of verbouw van Tropicana. De rivieroever zou je in principe vrij moeten houden, zo vonden we allemaal.

Tijdens de afsluitende open receptie in de raadszaal van het deelgemeentekantoor bleek de burgemeester enthousiast over wat hij had gezien en gehoord. En wij ook. Goeie dag, mooi slot.