Lucas de Boer blogt

Bij de Boezembocht (vlak boven de Bosdreef) ligt een voormalig rangeerterrein van de NS waar het gonst van de (spoorweg)activiteit: hier huist sinds 10 jaar de Stoomstichting Nederland die er haar museumstoomdepot heeft. Afgelopen woensdag was ik hier samen met Gerard Schuiling te gast, een leuke ervaring. Het stoomdepot omvat een rangeerterrein, een karakteristieke loods waarin de sporen doorlopen en waar het materieel (stoomlocomotieven en wagons) van de stichting staan opgesteld en worden onderhouden/gerestaureerd, en daarbij een grote werkplaats vol met apparatuur voor metaal-en houtbewerking. Het is indrukwekkend dat hier wekelijks meer dan honderd vrijwilligers bezig zijn om al die stoomtreinen te onderhouden. Het ziet eruit alsof dat heel professioneel gebeurt. Er wordt dan ook volop gebruik gemaakt van oud-werknemers van de spoorwegen èn mensen die met staal hebben leren werken op de scheepswerven. Vrijwel alles gebeurt in eigen beheer en dat levert dusdanig goed onderhouden treinen op dat Prorail de stichting toestaat om op het normale spoor (in jargon 'hoofdspoor') te rijden met deze historische treinen. Het zijn dus ook de treinen van deze stichting die ik vorig jaar toevallig zag langskomen richting de Maasvlakte toen ik zelf op de A15 reed in tegengestelde richting.

Ongelooflijk dat voor dit bezoek nauwelijks wist van het bestaan van dit unieke stoomdepot in mijn eigen deelgemeente. Iets om als Kralingen-Crooswijk èn als stad Rotterdam te koesteren!

In Engeland wel ja, daar zit het stuur rechts en rijdt de auto links. Maar volgens PvdA columnist Marcel Duyvenstijn geldt dit ook voor de partijleiding van de PvdA (het stuur) in relatie tot het kader in locale raden en besturen. En deze hele discussie vloeit voort uit een interview met Wouter Bos in de Volkskrant vorige week zaterdag.

Is het inderdaad zo dat al die lokale PvdA-ers linkser zijn dan de partijleiding? Waar het in dit debat over gaat is integratie. 'Haagse' politici hebben vooral met integratie te maken als 'dossier'. De naam zegt het al: een onderwerp om over te lezen, te schrijven en te praten. Voor lokale politici is integratie echter iets heel anders: wij worden dagelijks geconfronteerd met integratie in de praktijk. Er brak bijna een nationale rel uit toen Rita Verdonk destijds als minister voor integratie bij een werkbezoek geel handje kreeg van een imam. Dit soort dingen maak je als locale politicus echter dagelijks mee en je zoekt - zoals Ahmed Marcouch dat ook verwoordt - steeds naar praktische oplossingen. Ik denk dat dat je als PvdA-er niet linkser maakt. Het is gewoon zo dat in de dagelijkse werkelijkheid zwart niet altijd gitzwart is en wit niet altijd spierwit. In gesprekken met individuele bewoners en voorlieden uit allerlei bevolkingsgroepen gaat het niet aan te generaliseren of te polariseren, maar behandel ik ieder mens als individu met de waardigheid en respect die hij of zij verdient. Als ik geen hand krijg van iemand, dan is vind ik dat vanuit mijn eigen referentiekader niet erg vriendelijk en zal ik dat ook zeggen. Maar laten we alsjeblieft niet in Den Haag wettelijk gaan voorschrijven dat we elkaar handen geven (ideetje PvdA-kamerlid Samira Bouchibi), waar het bij inegratie om gaat is dat wij in dit land met z'n allen een gedeelde 'basisset' van normen en kernwaarden hanteren. Die waarden zijn niet statisch maar ontwikkelen zich in de tijd. Relatieve nieuwkomers in onze maatschappij zullen zich uiteindelijk gaan identificeren met kernwaarden, en tegelijkertijd zullen die kernwaarden veranderen, mede onder invloed van dezelfde nieuwkomers.

Lodewijk Asher schetst het praktische dilemma als: ga je voor maximale participatie of de norm? Die keuze maak je voortdurend, waarbij ik ga voor maximale participatie binnen mijn eigen norm. Dat betekent onze mensen in Kralingen-Crooswijk iedereen de hand schudden die daar prijs op stelt. Dat maakt mij niet linkser of rechtser dan collegabestuuders uit Amsterdam of Wouter Bos.

Gisteren van 16 tot 20 uur met het hele dagelijks bestuur 4 uur lang op pad in de omgeving van Bosland (zijstraat Oostzeedijk). We hebben besloten hier een kleinschalige woonvoorziening te realiseren waarin 14 mannen die ooit dakloos waren onder begeleiding bijna zelfstandig gaan wonen. Samen met de mensen van Bavo-Europoort die de begeleiding op zich gaan nemen zijn we in de nabije omgeving alle woonadressen en bedrijven langsgegaan om dit te vertellen en informatie te geven over wat dat betekent. Ik heb niet eerder zoveel "slecht nieuws"-gesprekken achter elkaar mogen voeren. De meeste omwonenden toonden trouwens begrip voor het besluit en er is een aantal opmerkingen m.b.t. beheer en veiligheid gemaakt die zinvol zijn en door de wijkregie opgepakt worden. Ik heb er vertrouwen in dat wat hier gaat gebeuren allesbehalve een aanslag op de leefbaarheid in de nabije omgeving zal zijn, in tegendeel!

Zie voor meer info dit nieuwsitem op de website van de deelgemeente of dit artikel in het AD van vandaag.

De afgelopen weken heb ik een aantal bewonersavonden bijgewoond waarin bewoners uit verschillende buurten van onze deelgemeenten zich voor de wijkvisie konden uitspreken over allerlei zaken die ze bezighouden. Wat me tijdens die avonden steevast opviel was de grote eensgezindheid waarmee de aanwezigen de troep op straat als grootste aan te pakken probleem signaleerden. Dit alles volgde op signalen van bewoners, wijkregisseurs en deelraadsleden die het idee hadden dat het schoon-niveau daalt.
Ik heb naar aanleiding van die signalen overleg gevoerd moet de Roteb, die voor ons het schoonhouden van de buitenruimte uitvoert. Steevast hoor ik terug dat het schoonniveau in ogen van de professionals van de Roteb niet daalt en dat voor heel 2007 een respectabele productnormeringsscore "schoon" van 4,1 gehaald wordt. Respectabel, want dat is 4,1 op een schaal die tot 5 gaat en het is al boven de 4,0 die het huidige College zich als doel stelt.

Maar wat hebben we aan een hoge score op papier als de ervaringen van onze inwoners niet meebewegen omhoog? Hoe deden we dat ook weer met de veiligheidsindex?: Die wordt bepaald door 2/3 deel beleving en 1/3 deel objectieve cijfers. Eigenlijk wil ik nog veel meer gaan doen met de productnormering dat we nu al doen/. Het zou voor de hand liggen om de Roteb bijvoorbeeld af te rekenen op het schoon-niveau dat ze haalt (outcome) in plaats van op het aantal veegwagens dat per week rondrijdt (output), want het gaat toch om het schoonniveau, en hoe dat gerealiseerd wordt lijkt me een zaak van de terzake deskundigen zelf.

Dan wordt het dus tijd de totstandkomng van die productnormeringscijfers zelf eens goed onder de loep te nemen. Daar wordt nu aan gewerkt. Het lijkt me van groot belang dat de cijfers in de toekomst wel herkend worden door bewoners, anders zijn we aan het luchtfietsen en daar doen we niemand in Kralingen-Crooswijk een plezier mee.