dinsdag 26 mei 2009
College van B&W schiet ver naast doel
Het Rotterdamse College heeft een raadsvoorstel gelanceerd dat het bestuur van onze stad slagvaardiger moet maken. Het is teleurstellend dat dit raadsvoorstel ons van de regen in de drup brengt. En als ik niet zo'n positieve inborst had zou ik waarschijnlijk oordelen dat we hiermee alleen maar verder van huis raken. Overigens waardeer ik wèl de overtuiging die uit het document spreekt dat het beter kan en dus ook moet.
Enkele absurditeiten belicht ik graag nader:
1. Dagelijks bestuurders in de deelgemeenten kunnen alleen fulltime functioneren, omdat part-timers tot een voor de burger minder herkenbare portefeuilleverdeling zou kunnen leiden.
Los van het feit dat ik dacht dat er inmiddels een wettelijk recht op deeltijdwerk bestaat en de overheid hier een voorbeeldrol zou moeten vervullen, is de argumentatie absurd, niet onderbouwd, en in strijd met eerdere geluiden uit het College dat er juist alleen nog wijk/gebiedsportefeuillehouders in de deelgemeenten zouden moeten zijn. En het College geeft zelf natuurlijk het goede voorbeeld met afzonderlijke portefeuillehouders voor bijv. haven (Bolsius), economie (Vervat) en wijkeconomie (Schrijer), voor ambtelijke (Lamers) en bestuurlijke (Kriens) organisatie...
2. Deelgemeenten worden gedwongen om 'maximaal gebruik te maken van stedelijke diensten', als de kwaliteit daarvan voldoende is. Hoezo kwaliteit voldoende? De prijs-kwaliteitverhouding dient goed te zijn. Dus preferente winkelnering en geen gedwongen winkelnering want daar gaat onvoldoende prikkel voor een hoge kwaliteit en efficiency van uit.
3. Er wordt niets gedaan aan het grote 'tussengebied', zoals wethouder Kriens dit noemt. De onderwerpen waar stad en deelgemeenten in medebewind verantwoordlijkheden hebben. Dat tussengebied is onnodig groot. Het wordt nu zelfs vergroot, doordat ook voor de onderwerpen waarvoor deelgemeentelijke autonomie geldt (bijv. buitenruimte) de kaderstelling een stedelijke bevoegdheid wordt.
Kortom: een echte gemiste kans. Redeneer op het laatste punt bijvoorbeeld andersom: decentraal wat decentraal kan, centraal wat centraal moet. Dat credo hanteert het Rijk al enige tijd en is in al zijn eenvoud erg geschikt voor gebiedsgericht werken met deelgemeenten die er toe doen. ook als die keuze voor sommigen ene brug te ver is is er een goede verbetering voorhanden: herverkavel de huidige taakverdeling zodanig dat je af bent van die gedeelde bevoegdheden. Dat kan betekenen dan sommige beleidsvelden helemaal naar de stad toe gaan, en andere helemaal naar de deelgemeenten. Per saldo blijft de "machtsverdeling" dan onaangetast.
De gemeenteraad is nu aan zet. Om te beginnen in commissieverband. Mijn advies aan onze stedelijke volksvertegenwoordigers: Dit is een teleurstellend voorstel en leidt eerder tot een verslechtering van de situatie. Dus geen verbetering voor de stad en haar burgers. En je weet het: bij twijfel beter niet inhalen.
Enkele absurditeiten belicht ik graag nader:
1. Dagelijks bestuurders in de deelgemeenten kunnen alleen fulltime functioneren, omdat part-timers tot een voor de burger minder herkenbare portefeuilleverdeling zou kunnen leiden.
Los van het feit dat ik dacht dat er inmiddels een wettelijk recht op deeltijdwerk bestaat en de overheid hier een voorbeeldrol zou moeten vervullen, is de argumentatie absurd, niet onderbouwd, en in strijd met eerdere geluiden uit het College dat er juist alleen nog wijk/gebiedsportefeuillehouders in de deelgemeenten zouden moeten zijn. En het College geeft zelf natuurlijk het goede voorbeeld met afzonderlijke portefeuillehouders voor bijv. haven (Bolsius), economie (Vervat) en wijkeconomie (Schrijer), voor ambtelijke (Lamers) en bestuurlijke (Kriens) organisatie...
2. Deelgemeenten worden gedwongen om 'maximaal gebruik te maken van stedelijke diensten', als de kwaliteit daarvan voldoende is. Hoezo kwaliteit voldoende? De prijs-kwaliteitverhouding dient goed te zijn. Dus preferente winkelnering en geen gedwongen winkelnering want daar gaat onvoldoende prikkel voor een hoge kwaliteit en efficiency van uit.
3. Er wordt niets gedaan aan het grote 'tussengebied', zoals wethouder Kriens dit noemt. De onderwerpen waar stad en deelgemeenten in medebewind verantwoordlijkheden hebben. Dat tussengebied is onnodig groot. Het wordt nu zelfs vergroot, doordat ook voor de onderwerpen waarvoor deelgemeentelijke autonomie geldt (bijv. buitenruimte) de kaderstelling een stedelijke bevoegdheid wordt.
Kortom: een echte gemiste kans. Redeneer op het laatste punt bijvoorbeeld andersom: decentraal wat decentraal kan, centraal wat centraal moet. Dat credo hanteert het Rijk al enige tijd en is in al zijn eenvoud erg geschikt voor gebiedsgericht werken met deelgemeenten die er toe doen. ook als die keuze voor sommigen ene brug te ver is is er een goede verbetering voorhanden: herverkavel de huidige taakverdeling zodanig dat je af bent van die gedeelde bevoegdheden. Dat kan betekenen dan sommige beleidsvelden helemaal naar de stad toe gaan, en andere helemaal naar de deelgemeenten. Per saldo blijft de "machtsverdeling" dan onaangetast.
De gemeenteraad is nu aan zet. Om te beginnen in commissieverband. Mijn advies aan onze stedelijke volksvertegenwoordigers: Dit is een teleurstellend voorstel en leidt eerder tot een verslechtering van de situatie. Dus geen verbetering voor de stad en haar burgers. En je weet het: bij twijfel beter niet inhalen.
Aanmelden bij Posts [Atom]
